Hatalar

-

 Hata yapmayarak da hata yapar insan. Hataya düşmemek için attığı bin türlü takla sonucunda şişer, patlar ve kendine hak görür hatayı. Bir şeyi kendine hak gören biri onu dibine kadar harcar. 


Hata yapmayarak hata yapar, kusursuzluğu arar çünkü. Aslında çoğu zaman kazanan kusurdur. Kusur, bizim farklı gördüğümüzdür. Kendi yargı dünyamızda öğrenerek gördüğümüz hatalardır kusur. Bunu bir değil de üç beş kişi diyince olması gereken olur. 


Hata yapmayarak hata yapar insan, çünkü hata yapmamanın mümkün olmadığı gerçeğini reddediyordur. Kendi dünyasında yaşayarak var ettiği tutarlılığında boğulur, buna da tamlık bütünlük der. İhtiyaçlarını kabul etmek yerine reddeder, çünkü hata yapmak da bir ihtiyaçtır. 


Zihnini olanda değil olması gerekende bekletir durur ama olması gereken hiç olması gerektiği gibi olmaz. Basit olanın basitliğini hafife alır, oysa bir şeyin basit haliyle de güzel olabilmesinin ne kadar zor olduğunun farkına varmaz. Hatasız olanla kafayı bozmuştur, zihninde ürettiği ile gerçekliğin buluştuğu o anın hatasızlıktan geçtiğini sanar. 


Oysa zihninde beliren şeylerin, belirdiği anda kusursuzluğunu yitirdiğini, asıl kusursuz olanın aklında hiç olmayan olduğunu bilmez. Çünkü akılda hiç olmayan beklentilerinin ürünü değildir, herhangi bir bağlamla sınırlandırılmamış; kategorizasyona sokulmamıştır. Sadece vardır, etiketlenmediği haliyle kusursuzdur. Ama bunlara hatayla ulaşılır, beklenileni ve olması gerekeni yapmak beklenene ulaştırır insanı.


 Hiç akılda olmayanın peşinden gitmek, yani belki de kimisine göre hata, beklenmeyen sonuca yol açarak değiştirir bir şeyleri. Bize iyi gelen, hayatımızı değiştiren farklılık aramadığımızdadır, rutinimizi bozarak yaptığımız her şeydedir. Aradığımızı sandıklarımızsa gerçekte sadece hayal kırıklığıdır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kelimeler

-
" Kelimeler ’’ dedi Hikmet, " Kelimeler bazı anlamlara gelmiyor .’’  Başından beri kelimelerle oynamanın onun için tehlikeli bir oyun olduğunun farkındaydı ama hiç vazgeçemedi onlarla oynamaktan.  Hayatına kelimeleri yerleştirip, yerlerini değiştirerek yeni kavramlar çıkardı kendine.  Sonunda kelimelere yenildi, onlarla uğraşmaktan yoruldu. Çünkü kelimeler gerçekten de bazı anlamlara gelmiyordu. Kelimeler bir şeyleri açıklamaya çalışıyor, ancak onların etrafında daire çizmekle yetiniyordu. İnsanı anlaşılamaz ve çaresiz kılıyordu, üstüne üstlük onları suçlu yapıyordu. Ve insan hem anlaşılamaz hem de suçlu hissettiğinde onları kullanmaktan da vazgeçiyordu. En çok da kendine karşı suçlu hissediyor, onların cazibesine kendini kaptırdığı için her seferinde aynı hayal kırıklığını yaşıyordu. Kelimelerin bazı anlamlara gelmediğini bildiği halde aynı oyunları tekrar tekrar oynuyor, yenilmeye doymuyordu.  Hikmet, kelimelerle anlaşılamamanın, onları bu kadar güzel kullandığı ha...
Read more »

bu kelimelerin ne anlama geldiğini tabii ki biliyorum!

-
 Olan biten her şeyden sonra bu konuları seninle konuşmak kendimle konuşmaktan daha kolay. Çünkü sen dünyada beni dinlemeyecek tek kişisin. Dürüst olmak zor, özellikle yanımda sen varken. O yüzden yanımda olmamana seviniyorum. Aramızda mesafe varken zihinlerimiz neredeyse bir olacak kadar yakınlaşıyor. Seni kendiliğinden alıp zihnimin içine sokmak bana kimliksiz zamanlarımı hatırlatıyor. Unutma, diyerek kendime hatırlatmam gerekiyor yanlış bir şey yapmadığımı. Sakin ol, diyorum, her şey senle ilgili değil. Sonra ben de kendimi bu sözlere inandırmaya karar veriyorum. Ya inanmamışsam?  Demiyorum artık, inanıyorum. Gerçek göründüğü kadar basit değilse bile onu çözemeyeceğim kadar karmaşık(mış). O nedenle ben de pembe yara bantları takıyorum duvar çatlaklarına. Zaten bir anlam ifade etmiyorlar, en azından güzel gözüksünler ki ağlarken gülebileyim. Gülerken ağlamayı da başarırsam bu iş tamamdır. Ama o zaman senle konuşmayı da bırakırım çünkü ağlayabilmek için sana ihtiyacım kalmaz....
Read more »

Tuzak

-
Her şey birdenbire olmuştu. Gerçi bir şeylerin birdenbire olması ona göre böyle olaylar için kullanılabilir bir nitelik taşımıyordu. Bir keresinde biri söylemişti, ne diye aşkı bu kadar karmaşık bir şekilde tanımlıyorsun? Birini sürekli özlüyorsan aşık olmuşsundur işte, ben bir keresinde aşık olmuştum. Özlem hissi o kadar yoğundu ki bir türlü geçiremiyordum içimdekini. Belki onu idealize etmişsindir, belki de onda olmasını istediğin veya istemesen de seni her zamankinden çok farklı hissettiren bir şeyler vardır. Yani ihtiyacını duyduğun şey her ne ise onda vardır. Ve öyle bir ana denk gelmiştir ki bir türlü atamazsın aklından. Zaman geçer, onda hissettiğin gibi hissedeceğin kimse çıkmaz karşına. Belki de çıkar da sen görmemekte ısrar edersin. İstemiyorum dedikçe istersin, arzulamıyorum dedikçe arzularsın. Çünkü arzular onları istemediğimiz zaman da belirir. Oralardadır hep zaten, ama kendini bizim bağışıklığımız düştüğü zamanlar gösterir. İhtiyaçlar onları ne kadar uzun süre görmezden ...
Read more »