küçük şiir
Aklıma ne zaman gelse
Ardını göremediğim,
Sonunu bilemediğim,
Şeffaf bir sessizliğin içinde süzülen belirsizlikler
Varlığını hissettiğim bütün hücrelerim
Sanki bana yabancı gelir
Ne zaman içime sızacağını bilemediğim bütün acıları kabullenir gibi
Anlamlı olduğunu düşündüğüm bütün hareketlerim
Aslında bir hiçmiş sanki
Ne yapsam geçer bu boşluk?
Kızsam kendime, üzsem içimdeki en masum beni
Yoksa hiç bu his olmamış gibi davransam, kandırsam kendimi
Ama insan kendini nasıl kandırır?
Nasıl güvenir sonra kendine?
Kendine güvenmezse, başkasına güvenebilir mi öylece?
Bilmediğim bir yolda daire çizdiğimin farkında bile değilim,
Ama bunları düşünmemeliyim.
Ardını göremediğim,
Sonunu bilemediğim,
Şeffaf bir sessizliğin içinde süzülen belirsizlikler
Varlığını hissettiğim bütün hücrelerim
Sanki bana yabancı gelir
Ne zaman içime sızacağını bilemediğim bütün acıları kabullenir gibi
Anlamlı olduğunu düşündüğüm bütün hareketlerim
Aslında bir hiçmiş sanki
Ne yapsam geçer bu boşluk?
Kızsam kendime, üzsem içimdeki en masum beni
Yoksa hiç bu his olmamış gibi davransam, kandırsam kendimi
Ama insan kendini nasıl kandırır?
Nasıl güvenir sonra kendine?
Kendine güvenmezse, başkasına güvenebilir mi öylece?
Bilmediğim bir yolda daire çizdiğimin farkında bile değilim,
Ama bunları düşünmemeliyim.
Sapyoseksüellerin bir numaralı uğrak noktası... Şaka bir yana iç sesimizi iyi yansıttığını söyleyeceğim ama bunu zaten biliyorsun, hayat bir şekilde ilerlerken iyi gözlemlemek ve çıldıracak gibi olurken bir yandan da ifade etmek için çaba sarfetmek... En sonunda da kendine düşünmemen gerektiğini söylemek zorunda kalmak! Şiirin insan varlığının bu yönünün doğru bir ifadesi . Aşırıya kaçmaktan korkuyoruz ; bilinç altımızca savunuyoruz kendimizi ama böyle olunca ortalama mı kalıyoruz? Ortalama olmayı reddedip kendimizi ve insanları her yönüyle sorgularken ruh sağlığımızın ayakta duracağına inanan varsa kliniğine bir gün uğrayacağım haha. Kendi adıma eleştirmeyi bir kenara atmak durumundayım dostum , hayatı en iyi şekilde anlamak için uğraşırken bile yaptığımız hırs yüzünden doğamıza yenik düşmemiz tezatlık dairemizin sonsuzluğunun bir kanıtı benim için...
YanıtlaSildeğerli yorum için teşekkürlerr, belki de hayatı gereğinden fazla anlamaya çalışmak bizim yapmamamız gereken bir şeydir ama her şeyde olduğu gibi bunun da dibine vuruyoruz bazen, eninde sonunda aynı paradoksa giriyoruz dediğin gibi..hırstan ziyade ardı arkası kesilemyen merak belki de o konuda emin değilim ama bir şekilde bir parçamızı kaptırıyoruz bunun içine.
Sil